VluchtelingenWerk Zoetermeer: ‘We doen het samen'

Vluchtelingen moeten hier vlot inburgeren, er wordt verlangd dat ze snel meedoen. Er wordt veel van hen geëist. En dat mag! Maar snel integreren lukt nieuwkomers alleen als de samenleving hen welkom heet, op weg helpt en kansen biedt. VluchtelingenWerk Zoetermeer werkt aan een inclusieve gemeente waarin iedereen zich thuis voelt en kan meedoen.

VluchtelingenWerk Zoetermeer heeft een sterk team van professionals en professionele, goed getrainde en begeleide vrijwilligers. Die vrijwilligers zijn onze beste ambassadeurs. Zij zorgen als betrokken burgers bij aan het draagvlak voor vluchtelingen in de samenleving. Draagvlak is cruciaal voor een goede integratie van nieuwkomers. Maar het zorgt er daarnaast ook voor dat Zoetermeer de gemeente wordt die we met z’n allen willen vormen: tolerant, inclusief, open en eerlijk. Een gemeente waarin geen plek is voor discriminatie, van wie dan ook!

VluchtelingenWerk Zoetermeer heeft een leslocatie van onze inburgeringsschool aan de Herenwaard. Daarnaast is er een kantoor aan het Fonteinbos. Hoe ons werk er uitziet? Hoe wij werken aan een Inclusief Zoetermeer? Lees hieronder het verslag dat Annemarie Fernhout onlangs, na een bezoekje aan ons kantoor, schreef.

VluchtelingenWerk Zoetermeer: ‘We doen het samen…’

Wat meteen bij een bezoekje aan het kantoor van VluchtelingenWerk Zoetermeer opvalt, is dat een fors deel van de vrijwilligers zelf ooit vluchteling was. Met veel motivatie zetten deze mensen zich in voor de huidige nieuwkomers. Want ja, er is veel werk aan de winkel!

Ineke en Marian zijn al jarenlang aan VluchtelingenWerk Zoetermeer verbonden. Zij leggen uit dat elke nieuwe cliënt een maatschappelijk begeleider krijgt toegewezen. Gedurende een half jaar helpen deze begeleiders de cliënten om een nieuw bestaan op te bouwen. Deze cliënten komen naar het kantoor als zij vragen hebben of voor problemen komen te staan.
En problemen zijn er, want als je de weg niet weet, dan is onze samenleving soms knap ingewikkeld. De meeste grote organisaties, denk aan de overheid, verzekeraars en energiebedrijven, sturen brieven die bol staan van de ambtelijke taal. Een geboren Nederlander moet er soms even rustig voor gaan zitten. Wat kun je dan verwachten van iemand die de taal nog niet goed beheerst? De hulp van de begeleiders van VluchtelingenWerk is hier hard nodig. Dat blijkt.

Veel gedoe

Zo vertelt Ineke dat zij een cliënte had die vertelde dat een rekening van de apotheek dubbel was afgeschreven. Het ging om een bedrag van 8,22 euro. Op verzoek van haar cliënte belde ze hierover en ze kreeg de toezegging dat het bedrag zou worden teruggestort. Enkele dagen later kreeg ze dezelfde cliënte opnieuw aan haar bureau: Zij had plotseling zoveel geld op haar rekening staan. Nu bleek dat de apotheek 822 euro terug had gestort. Gelukkig was deze mevrouw eerlijk, anders had dit voor de apotheek veel gedoe kunnen geven.
Onmisbaar voor het werk zijn de begeleiders die zelf ooit nieuwkomer waren. Salah bijvoorbeeld. Een oudere man en oorlogsinvalide. Hij studeerde Engelse en Duitse literatuur aan de universiteit in Bagdad. Door deze voorkennis was het voor hem geen probleem om snel Nederlands te leren. Grotendeels met een zelfstudiepakket. Vanwege de problemen met zijn gezondheid heeft hij geen werk meer gevonden. Maar als vrijwilliger is hij van grote waarde voor VluchtelingenWerk Zoetermeer omdat hij Arabisch, Farsi, Koerdisch en een beetje Turks spreekt. Hij is trots op zijn dochter die medisch laborant is en zijn zoon die informatica studeert.

Mooie carrières

En dan is daar Draid, ook een zestiger die ooit moest vluchten vanuit Irak. Hij doorliep het taalprogramma binnen een jaar. Daarna vond hij werk, aanvankelijk binnen de ict en later kreeg hij een technische functie bij KPN. Enkele jaren geleden hield deze functie op te bestaan en kwam hij thuis te zitten. Dat beviel niet, hij werd er depressief van. Zijn broer – zelf vrijwilliger bij VluchtelingenWerk – wees hem op de mogelijkheid vrijwilligerswerk te gaan doen. Ook hij zet zich nu al weer vier jaar met veel plezier in. Hij vertelt met trots over de mooie carrières van zijn kinderen en dat hij juist opa geworden is.
Hij is hier al heel lang. ‘Voel je je inmiddels Nederlander?’, vraag ik hem als hij zijn verhaal heeft gedaan. Hij lacht enthousiast. Jazeker, helemaal. Zijn vrouw zei het pas nog tegen hem: Je bent een echte Nederlander geworden. En wie kan zoiets nu beter weten dan iemands eigen vrouw?
 

Tekst van het verslag: Annemarie Fernhout, communicatie-vrijwilligster van VluchtelingenWerk Zoetermeer.